Dag vrienden van het Belgenland!
Het is intussen een hele tijd geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben, we hadden het hier dan ook ontzettend druk met lesjes en belevenissen! 1 ding is zeker: elke dag nog vallen onze monden open van verbazing over nieuwe dingen die we zien of meemaken, wat een avontuur! Hieronder volgt een klein verslagje.
Nu we elk onze scholen toegewezen hebben gekregen, is het tijd om onze eerste echte lesjes te geven! Na een zeer constructieve samenwerking tussen kamer 312 en kamer 313, of beter gezegd OLO- en OSO- knobbels hadden we een heel repertoire aan leuke Engelse lesjes uitgebouwd. En jawel hoor, deze lesjes vielen meteen heel erg in de smaak in de verschillende scholen: zowel bij de leerkrachten die nu al vragen om workshops, als bij de enthousiaste kinderen die onze handen kussen uit dankbaarheid, als bij de stagiaires die als echte fans handtekeningen vragen, als bij de directie die ons een hele dag achtervolgen met hun gsm om foto’s te maken. Onze lessen zijn vooral gericht op communicatie en spreken. De kinderen begrijpen namelijk wel vrij veel Engels, maar ze kunnen zich met moeite uitdrukken. Hieraan willen we werken en dit het liefst met leuke werkvormen die we als bagage meedragen vanuit België. Wat geeft het een goed gevoel dat we onze kennis kunnen overbrengen aan een land dat 10 000km verder ligt en die er ook later hopelijk veel mee kunnen doen. We zijn alvast benieuwd hoe dit allemaal zal evolueren.
Naast dit lesgeven bereidden we in onze vrije momenten veel lesjes voor en moesten er deze week ook wat huishoudelijke taken gebeuren, de was en de plas ter India! Vanaf nu zijn Ans en Lore omgedoopt tot wasprinsessen der verre landen. De strijk zagen we echter minder zitten, dus die brachten we naar een meneertje aan de kant van de weg die dit met veel plezier deed, met een kolenstrijkijzer!
Maar na deze toch wel iets drukkere lesweek was er ook tijd voor ontspanning tijdens het weekend! Onze zaterdagochtend begon met een bezoek aan een locale game, die gespeeld werd door kinderen uit onze omliggende schooltjes. Leuk om eens te zien, maar heel vermoeiend om een hele voormiddag met nieuwsgierige kinderen rond je lijf te zitten in een onverdraaglijke hitte. Na het spel werden we uitgenodigd door Wayran, 1 van de mentoren van Sikshana om te gaan lunchen in zijn huisje om de zwangerschap van zijn vrouw te vieren! Hierbij kwamen we terecht in een heel typisch Indisch huisje, bestaande uit 2 grote delen: de ‘woonkamer’ en slaapkamer. De woonkamer bestond uit een mini- keukentje achteraan het huis, een zitgedeelte en achter een deur schuilde de emmer, die als douche functioneert. Onze gastheer legde snel enkele matjes op de vloer zodat iedereen kon zitten en na een uurtje kregen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Voorgerecht: rijst (Chitranna = lemonrice), hoofdgerecht: rijst (met groentjes), nagerecht: euhm rijst (met curt = yoghurt) ?? Ontspannend was deze maaltijd niet echt, want net als bij onze vorige invitatie eet men hier in 2 delen door plaatsgebrek. Dus de 2 befaamde giecheldametjes, Chandanna en Vidya hadden weer enorm veel plezier met de manier waarop wij aten. ’s Avonds was het tijd voor een moment waar we echt naar uitkeken: een bezoek aan de Indische cinema om er een echte Bollywoodfilm te bekijken! Om een beeld te krijgen van deze cinema? Wel, het lijkt een beetje op de cinema in België, maar ééntje die zo’n 20 jaar verouderd is: 20 jaar niet afgestoft, houten onstabiele stoeltjes, roken cinema toegestaan, 1 grote stofwolk rondom ons, toiletten in 20 jaar niet gekuist, 20 jaar geleden was er minder kennis over gehoorschade (geluidseffecten OVERDREVEN TOT EN MET), copyrights werden toen nog niet zo zwaar bestraft (film was exacte variant van de Amerikaanse film ‘Taken’ ) … 1 ding had het wel gemeen: een groot wit scherm en ondanks dat de taal het lokale ‘Kannada’ was, begrepen we hem toch vrij goed!
Zondag was het tijd voor een dagje volledig ontspannen in een resort! Na 2 weken te zijn omringd door heel veel vriendschap, maar ook een enorme drukte keken we hier enorm naar uit! De taxi was naar alle gewoonte een uurtje te laat. Dan maar wachten, terwijl we aangestaard worden door de locals omwillen van onze weekendoutfit. Dit ongemak werd nog wat groter wanneer we van Thomas, de manager, te horen kregen dat we boven ons BADPAK ook nog eens een T- shirt en shortje moesten dragen, want: ‘We are in India…’. Anders zouden we bekeken worden. Dit gevoel hadden we dan ook meteen bij onze aankomst aan het zwembad, er waren heel wat starende blikken die vanaf het balkon naar ons keken. Lang duurde dit gelukkig niet dus na een tijdje konden we in badpak het zwembad in! In het zwembad maakten we meteen een ‘vriendin’ die samen met ons op en neer wou springen in het water. Weer een mens gelukkig gemaakt! Na het zonnebaden volgde een heerlijke lunch, njammie! Sommigen onder ons zagen deze maaltijd weer iets te veel als een Robinson- prijs en kampten in de namiddag met een serieuze indigestie. Het eten zakte letterlijk, al springend in de raindance, of een soort discofeestje met sproeikoppen in het plafond. Dit was meteen een eerste kennismaking met Indisch dansende jongeren. Deze dansen een beetje als aapjes en in het midden stond de gorilla Shivakumar, te beschouwen als onze locale manager die van alles voor ons kan regelen – bizar man met al zijn connecties. Maar goed dat we hem hebben hier te India! Na het dansen, zwemmen, zonnen, boefen, kortom: genieten, keerden we moe maar voldaan terug naar ons hotelletje. De batterijtjes zijn helemaal opgeladen voor een nieuwe lesweek!
Onderweg kwamen we ook Piet Huysentruyt tegen die ons vroeg wat voor culinairs we al geleerd hebben in India. Dus wat hebben we al in India geleerd?
- Spicy food kunnen we nog niet zo goed aan als we zelf denken.
- Indiërs hebben niet gegeten als ze geen rijst krijgen. Moeten we een tekeningetje maken bij ontbijt – middagmaal – avondmaal ?
- Een beetje koriander kan, maar overdaad schaadt!
- Als je ergens gaat eten, zeg dan tijdig ‘Beda’, want ze blijven op je bord scheppen!
- ‘Crunchy vegetables’ zijn niet zo gezond als ze klinken. De frituurolie behoort dan ook tot een basisingrediënt in onze stamkroeg.
- Om depressie te vermijden: probeer niet te vergelijken met het Westerse eten, want er zijn GEEN gelijkenissen.
- Ooohja … gelukkig zijn er nog heerlijke banaantjes, watermeloenen en ananassen! Fruit waarmee Westerlingen hun honger heel graag stillen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten