Deze week zijn we al bezig aan de derde week waarin we zelf lesgeven. We beginnen de scholen, kinderen, leerkrachten en gewoontes steeds beter te kennen. Lore werd bij een leerkracht thuis uitgenodigd en omgedoopt tot een echte Indische (Sari, bindi, 1000 armbanden en gouden ring incluis). Voor Ans komen leerkrachten tot bij ons hotel om hun kinderen voor te stellen.
Ook voelen we ons steeds meer op ons gemak voor de klas. De kinderen zijn echt heel erg dankbaar wanneer we een lesje komen geven. We merken dat onze werkvormen, spelletjes en liedjes goed aanslaan. Het succes van onze liedjes swingt zelfs een beetje de pan uit: we moeten elk lesuur de megahit ‘Hello, hello, how are you?’ zingen. Zowel 6- als 13-jarigen blijken hevige fan van het lied en zijn vele varianten.
Ook de weg naar de scholen heeft voor ons geen geheimen meer: geen riksja, propvolle bus of fikse staptocht gaan wij uit de weg. Onderweg krijgen we steevast bezorgde sms’jes van de lieve medewerkers van Sikshana: ‘Did you arrive at the school? Plz. send message.’ Wanneer er niet op tijd gereageerd wordt, volgt een telefoontje van Keeran, onze stagebegeleider. We noemen Keeran dan ook geregeld wel eens ‘papa’, ook al is hij slechts 26 jaar.
Maandag was een holiday en moesten we geen lesgeven. Hindoes vieren dan namelijk het feest van dé god onder hun goden: Shiva. Dan wordt er de hele dag gevast en een hele nacht niet geslapen. Van deze gelegenheid hebben we geprofiteerd om een weekendje naar Mysore te trekken met de 2 studenten van de opleiding secundair onderwijs. Een prachtige stad vol paleizen en tempels. Onderweg al voelden we dat we voor enkele dagen wegtrokken uit de Indische dorpssfeer en naar een meer Westerse wereld trokken. Een reclame voor pizzahut, een wegwinkeltje met gekende merken… meer was er niet nodig om telkens voor een vlaag van extase te zorgen. Dat deze stad iets progressiever was, hadden we door toen we 2 travestieten zagen in sari!
De eerste dag hebben we gedaan wat elke vrouw doet wanneer ze in een stad aankomt: shoppen! Dit deden we in Devaraja market: een soort van galerij met allerlei kleine winkeltjes met typisch Indische producten: kruiden, juwelen, zijde, groenten en fruit. Je vond er werkelijk alles. De volgende 2 dagen pakten we het iets cultureler aan en bezochten we ondermeer het Mysore Palace. Dit is een gigantisch Aladin-achtig paleis met daarrond 7 tempels. In de tempel was er een wedstrijd snelwandelen aan de gang. Allerlei mensen liepen constant rondjes rond de tempel, maakten even een tussenstop om op de grond te knielen of een kumkum (rode bol) op hun voorhoofd te zetten. Enkele jonge vrouwen legden ons uit dat het helemaal niet om een wedstrijd snelwandelen ging, maar wel om een religieus ritueel van Hindoes. Tijdens deze 3 dagen ontdekten we echt hoe religie hier leeft, zowel bij jong als oud.
We hadden de smaak te pakken en bezochten dit weekend in het totaal maar liefst 5 tempels (waarvan ééntje op een berg met een prachtig uitzicht), 2 paleizen, 1 zoo (maar qua oppervlakte telt hij voor 10), een kerk, een stukje natuur even buiten de stad en een grootwarenhuis. Ok, we bekennen, dat grootwarenhuis bezochten we 2 maal.
Geloof het of niet, maar in India kwamen we Jani tegen van het veelbekeken programma ‘De kleren maken de Indiër’. Hij gaf ons volgende tips mee:
· Doe ALTIJD je schoenen uit als je ergens binnenstapt. Ja, ook als je stinkvoeten hebt en ook als je een tempel binnenstapt (dan betaal je gewoon wat geld aan de man van de schoenenvestiaire).
· De bindi of kumkum (rode bol) zijn een absolute meerwaarde voor je outfit. Helaas hebben blanken weleens last van het fenomeen van het rond-de-bindi-gebruinde voorhoofd. Dit met een permanente witte bindi tot gevolg.
· Blijf ook bij rood als kleur voor de kumkum. Paars, groen en geel zijn fashion en een beetje belachelijk.
· De sari ziet er leuk uit, maar stappen zetten van groter dan een halve meter is onmogelijk.
· De kont niet bedekken met een tuniek (ook al heb je een broek aan), ziet men in India als lopen in je blote kont. Ook broeken boven knielengte worden gezien als halfnaakt rondlopen.
· Hoe bleker, hoe beter. Indiërs gaan dan ook steevast in de schaduw zitten. Wie zijn die gekke blanken die daar in de zon zitten?
* De titel vraagt uiteraard ook nog even enige duiding. Als je hier in India iemand ontmoet zijn ze niet onmiddellijk geïnteresseerd in hoe het met je gaat. Hun eerste vraag is dan ook niet: ‘hoe gaat het?’. Neen, in India vraagt men steevast: ‘Heb je al ontbeten?’. Hun bezorgdheid om je voedingsgewoonten is groter dan de interesse en je gemoed. In het begin namen wij steeds de moeite om ons ontbijt grondig te specifiëren. Dan zeiden we: ‘Ja hoor: wat koekjes, ananas, sinaasappel, watermeloen.’ Dat is een beetje alsof je in België zou antwoorden op de vraag ‘Hoe gaat het?’, ‘Bwa, vanmorgen voelde ik me wat sip en moe, maar ondertussen gaat het wat beter en voel ik me vrolijk tot zelf euforisch.’ Terwijl een gewone ‘goed’ eigenlijk ook al volstaat. Vandaar antwoorden we nu op de vraag: ‘Did you have breakfast?’, als een echte Indiër: ‘Yes, and you?’
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen