Het is gebeurd!

Hierbij volgt een opsomming van gebeurtenissen waarbij we ons tijdens de eerste week niet konden voorstellen dat ze ooit zouden gebeuren. Maar toch, het is gebeurd!

1.       We hebben afscheid genomen van de scholen en de kinderen.

Gemis is toch wel het sleutelwoord van de week. Gemis van onze Belgische familie, vrienden en jeugdbeweging. Maar hier hadden we al langer af en toe last van. Sinds deze week is er een tweede gemis opgedoken. Het gemis van de scholen, kinderen en leerkrachten. Vorige week was de laatste week van lesgeven op de scholen. Deze week beginnen de kinderen met hun examens en wij met onze taken. We hadden het op voorhand nooit durven dromen, maar gedurende die 6 weken hebben we echt een warme band opgebouwd met de kinderen en leerkrachten van de scholen.

We wilden er dan ook een onvergetelijk afscheid van maken. Er werd gedanst, gezongen, gelachen, gegeten, gegeten, gegeten, ge-‘thankyoumiss’-ed en gehuild. Dit laatste door de stoerste jongens eerst. Dit liet ook ons niet onberoerd.

Ans kreeg van de leerkrachten een vrij kitscherig zwanenbeeldje en Lore kreeg 2 paar prachtige oorbellen. Hoe zwaar ze ook mogen wegen in de valies, ze gaan mee naar huis.

2.       Lore heeft het huwelijksritueel over zich gekregen.

Het afscheid van Lore op de school was wel heel erg spectaculair. Het werd op dezelfde manier gevierd als een Indisch huwelijk. De kumkum  (het poeder voor de stip op het voorhoofd) werd op haar kaken gesmeerd, ze kreeg een ring en tot slot gooiden ze ook nog rijst over haar haar. Maar Bram, je hoeft je geen zorgen te maken.

3.       Lore gaat skiën op de Himalaya en de ouders van Ans zijn de koning en koningin van België

Deze week gaven we naast de afscheidslessen, ook les over ons leven in België. Dit deden we met behulp van een fotoboek dat we hadden gemaakt voor we vertrokken. Omdat het moeilijk is om met 30 in 1 boek te kijken, introduceerden we een soort van hoekenwerk met doorschuifsysteem. Iets wat helemaal nieuw was voor de leerkrachten en leerlingen. In de ene klas was het dan ook al een groter succes dan in de andere. Maar we houden er wel een fiche aan over van elk kind met een tekening van zichzelf, hun hobby’s en hun familie. Een leuke herinnering.

De kinderen interpreteerden de foto’s vaak nogal op eigen wijze. Zo dachten ze dat Lore gaat skiën op de Himalaya. Albert II en Paola, uit het boek van Ans, werden steevast herkend als mother and father. Hilarisch om te horen en zien hoe enthousiast de kinderen in dit boek bladeren.

4.       We hebben ons haar ingesmeerd met coconutoil.

Onder lichte dwang van de leerkrachten, hebben we het geprobeerd: olie in het haar smeren. Alle Indische dames doen dit, om de effecten van de zon op het haar te beperken. In het begin begrepen we niet waarom je je haar extra vet zou willen maken, maar plots konden we ons toch niet meer bedwingen. Lore had nogal overdreven qua portie, waardoor haar haar de hele tijd nat leek.

5.       We hebben met 3 op een motorfiets door Kanakapura gereden.

De stad staat in rep en roer, want het circus is gearriveerd. Het was een echt circus zoals in die goede oude tijd: olifanten met gekke kunstjes, oubollige outfits, weinig spectaculaire acrobaten, 2 dwergen als clown... Het was soms zelfs droevig om te zien. De medewerkers van Sikshana waren wel helemaal gewonnen voor het circus. Achteraf brachten de medewerkers ons op de motorfiets terug naar het hotel. Met 6 personen op 2 motorfietsen, doodnormaal hier.

6.       We vinden een Indisch toilet veel hygiënischer dan een Westers.

We gaan liever naar een Indisch toilet dan naar een Westers. Zeker omdat toilethygiëne hier niet steeds hoog in het vaandel wordt gedragen en het aantal poetsbeurten vaak tot een minimum beperkt wordt. We kunnen ons wel nog net bedwingen om aan de kant van de weg, in een vuilnisbelt en nabij de drukke busstop, een plasje te maken. Iets wat we menig Indiër al hebben zien doen.

7.       We hebben warm gegeten als ontbijt.

Jawel hoor, op zondag hebben we helemaal zot gedaan en zijn we voor een Indisch ontbijt gegaan. Dit betekent enkel warme voedingswaren. En we hebben er van genoten ook!

8.       Lore spreekt West-Vlaams

We vertrekken ‘te vieren’, het geld is ‘bie mie’… Deze woorden komen niet uit de mond van de 3 studenten uit West-Vlaanderen, maar wel uit die van de Oost-Vlaamse Lore Bessemans.

9.       We smijten afval op de grond.

Op de eerste dag aten we samen met Keeran, onze stagebegeleider, een banaan op voor het fruitkraam. Wij zijn op zoek naar een vuilnisbak, tot Keeran de schil uit onze handen neemt en hem gewoon op de grond gooit. Als we eens beter kijken en ruiken, merken we dat er langs de straat overal afval ligt. Afschuwelijk vonden we het!

Tot voor kort… Ook wij gooien nu, samen met alle andere Indiërs (en dat zijn er heel wat), ons afval overal. Vanuit de bus, tijdens een wandeling… Schandalig, maar o zo verleidelijk in een land zonder vuilnisbakken.

10.   Ans  is bruiner dan een Indiër uit de hoogste kaste.

De blanke Belgen en de bruine Indiërs streven toch een wat tegenstrijdig doel na. Voor de blanken graag: maximaal in de zon liggen, bruinen zonder zon, bruine foundation… De Indiërs daarentegen blijven zoveel mogelijk weg uit de zon en gebruiken allerlei crèmes om er bleker uit te zien. Na een nieuwe bruinsessie dit weekend, lijkt het wel alsof Ans bruiner is geworden dan een Indiër uit de hoogste kaste. Hopelijk eindigen we allemaal als een Indiër uit de laagste kaste: lekker bruin!

11.   We wassen ons niet meer onder de douche.

De douche heeft volledig afgedaan. Na 7 weken trouwe dienst, begint de douche toch wat last te krijgen van ouderdomskwaaltjes. Hij slaagt er niet meer in de straal grondig te richten. Als je de douche aanzet is alles gewassen: de lavabo, het toilet én het plafond. Alles, behalve… ons eigen lichaam. Dan maar wassen onder de kraan. Die slaagt er wel nog in om de straal in dezelfde richting te laten spuiten.

12.   We pronken op de bureaubladachtergrond van vreemde Indiërs

De laatste tijd komen we hier onbekenden tegen die plots onze foto tonen op hun gsm. Zeer vreemd en de grote vraag is … van waar komen deze foto’s? Onze aanwezigheid wordt hier dus rijkelijk verspreid. Dit gaat van roddels waarbij men verkondigt dat we hier grond zouden kopen tot het nieuws dat we op de bureaubladachtergrond van de dochter van de headmaster staan!

Je merkt het, wij hebben ons na 7 weken als behoorlijk goed geïntegreerd. En we blijven gaan. Wie weet zullen we over 2 weken het toiletpapier voorgoed vaarwel hebben gezegd? We houden jullie zeker en vast op de hoogte!